Kosten van Quality-Assurance Testing

Begin januari heeft een Duitse rechter geoordeeld dat kosten van kwaliteitscontroles, die een importeur aan een derde (een testbureau) betaalde, wel degelijk tot de douanewaarde moesten worden gerekend (FG Düsseldorf 4K 188/13)

De zaak ziet op een fabrikant die contractueel verplicht was om quality-assurance controles te laten uitvoeren, door een gespecialiseerd bureau.  Dat bureau kreeg opdracht van de fabrikant, maar factureerde rechtstreeks aan de importeur.

Het Finanzgericht overwoog dat alle betalingen die een voorwaarde zijn voor de verkoop van de goederen, tot de douanewaarde moeten worden gerekend, waaronder ook betalingen aan derden als daarmee een verplichting van de verkoper wordt vervuld.  Volgens het Finanzgericht is dat hier het geval, omdat de goederen niet zouden zijn afgenomenm en niet zouden zijn ingevoerd, als de testen niet hadden plaatsgevonden. De kwaliteitscontroles waren  daarom geen kosten voor activiteiten van de koper, en derhalve niet op grond van artikel 29, lid 3 CDW van de douanewaarde uitgesloten.

Ik heb al eerder een stukje in het e-Tijdschrift Weg en Wagen geschreven, over de invloed van kosten van kwaliteitscontroles op de douanewaarde. Daarom vind ik het een interessante uitspraak. Gelukkig lees in deze uitspraak niet meer terug dat het criterium ligt in de vraag of de kwaliteitscontroles absoluut noodzakelijk zijn om te kunnen garanderen dat de goederen van de overeengekomen kwaliteit zijn.

Of kwaliteitscontroles tot de douanewaarde moeten worden gerekend, hangt dus erg af van wat partijen hebben afgesproken. Ik ben benieuw of de douane in de toekomst bij kwaliteitscontroles bureaus als bijvoorbeeld SGS, HQTS, TTC of  VDE, gaat vragen voor wie ze kwaliteitscontroles doen in China.